سس کچاپ یا گوجه‌فرنگی برخلاف ترکیبات به‌نسبت ساده‌اش، سفری دور و دراز را پیموده است. به نظر می رسد نام کچاپ از زبان چینی ماندراین و به‌معنای سس ماهی گرفته شده باشد، اما در نهایت تا قرن نوزدهم میلادی در اروپا به هر سسی که ترکیباتی از قارچ، سرکه و حتا گردو داشت کچاپ می گفتند. آنچه امروزه به نام سس کچاپ شناخته می شود در انگلیس و اروپا سس قرمز یا گوجه نامیده می شد، اما بعد از قرن نوزدهم و جنگ جهانی دوم، گسترش فرهنگ آمریکایی در سراسر جهان باعث جایگزینی نام کچاپ با سس قرمز شد. استفاده از سس کچاپ در دهه‌ی هفتاد میلادی در تمام غذاهای آمریکایی آن قدر مرسوم بود که زمانی که ریچارد نیکسون، رییس جمهور آمریکا، در مصاحبه‌ای اعلام کرد صبحانه‌ی مورد علاقه‌اش ترکیبی از پنیر و سس کچاپ است کسی به او نخندید! پایه‌ی سس کچاپ گوجه فرنگی پخته است ولی ترکیبات مختلفی شامل سرکه، سیر و انواع ادویه‌جات مختلف به آن اضافه می شود و در غذاهای مختلف با گوشت و سبزیجات سرو می شود.
ترکیبات: محتوی: رب گوجه فرنگی، شکر، سرکه، گلوکز مایع، نمک تصفیه‌شده، نشاسته، پایدار کننده، ادویه و آب
